Borstkankerverhaal Janneke

Mammografie

In september 2018 verhuisden we naar SU. Tijdens een kennismakingsgesprek met mijn huisarts, zei ze al dat ze de Nederlandse leeftijdsgrens van het ‘bevolkingsonderzoek borsten’ van 50 jaar heel laat vindt. Ze zei me haar patiëntes altijd aan te bevelen dit vanaf 40 jaar te laten doen. Pas toen er een half jaar later bij mijn nicht (die als mijn zus is), een goedaardige tumor werd gevonden in haar borst, dacht ik weer aan wat mijn huisarts me zei. Ik heb toen direct een afspraak gemaakt voor een mammografie. Gewoon om af te vinken dat het allemaal goed is en ik me nergens zorgen over hoef te maken.

Kanker!

Net na de Pasen 2019 stond de mammografie gepland. Ik kon na die mammo, direct door naar de naastliggende kamer voor een echo en vijf echo-geleide biopten. Verdenking: kwaadaardige tumor. Een zeldzame vorm die niet tot voelbaar knobbeltje groeit, maar als ‘gelei’ is en daarmee voelt als de rest van je borst. Dus ook met regelmatig zelfonderzoek, bleek niet elke borstkankervorm voelbaar. Daar zat ik dan met m’n kanker… net 40, twee jonge kinderen en net verhuisd naar SU.

Geen chemo

Gelukkig was ik er op tijd bij en was de tumor net iets groter dan 2 cm. Mijn oncologe was super duidelijk over het behandelplan dat ze voor mij had bedacht en welke keuzes ik zelf nog had daarin. Ik koos voor operatie en bestraling, niet voor de chemo. Dat zou mijn life expectancy maar met 3 statistische procenten verhogen. En omdat chemo heftig is met vervelende neveneffecten en vaak blijvende restschade, maakte ik deze keuze. Operatie en bestraling verliepen allemaal soepel en probleemloos. Wel met hulp van ouders en schoonouders die veel zorg voor de kinderen op zich hebben genomen, kookten en mij naar afspraken reden.

Omdat de kanker hormoongevoelig was, maken 10 jaar medicatie en elk jaar een full check-up, onderdeel uit van het behandelplan. Nu nog 7,5 jaar te gaan. Gelukkig is het prima te doen en heb ik weinig last.

De Surinaamse zon

Zowel operatie als bestraling vonden plaats in Nederland. Een week na de laatste bestraling, (begin augustus) was ik weer in Suriname, in de hoop dat de Surinaamse zon een positieve invloed zou hebben op mijn herstel. En dat had ze helemaal: ik ben veel gaan zwemmen en ook gaan hardlopen, dat bleek goed voor zowel lichaam als geest. Omdat de tumor zo onverwacht mijn leven in stormde, was ik toch wat vertrouwen in mijn lichaam verloren. Door te sporten kwam ik weer lekker in m’n vel te zitten. Het ging zelfs zó goed, dat ik besloot mee te zwemmen met de Srefidensi zwemmarathon op de Suriname rivier op 25 november 2019. Wát een prachtavontuur was dat! Geheel tegen mijn verwachting in, sleepte ik ook nog de eerste prijs van mijn Masterklasse in de wacht. Dus nu een prachtige gouden beker op de kast als kers op de taart van een goed herstel 😊.

Mijn tips voor alle vrouwen, jong & oud:

• Zelfonderzoek met stip op nummer 1! Ondanks dat ik mijn kankersoort nooit had kunnen ontdekken, is geloof ik 85% wel voelbaar. Dus houd je eigen lijf goed in de gaten. En ga voor een mammografie in geval van twijfel. En mocht je huisarts vinden dat het niet nodig is: houd je poot stijf, het is jouw lijf!
• Ga in SU voor een mammo (of andere diagnostische beeldvorming) naar een ziekenhuis of naar Halfhide &Hofwijk.
• Nooit in je eentje naar een mammografie gaan. Mocht het foute boel zijn, moet je dus, met dat nieuws, in je eentje, terug naar huis. In mijn geval in de auto, tijdens de spits, over de ring Utrecht. Geen aanrader.

Mijn tips voor als het oordeel ‘kwaadaardig’ is geveld:

• Ga vwb het behandelplan af op de informatie die je oncoloog je geeft. Reden: mijn ervaring is dat er op blogs en fora weinig positiefs te vinden is. Ik bedoel: wie gaat er nou naar het internet om daar te typen dat bepaalde medicatie zo lekker werkt? Niemand toch? Er staat over het algemeen veel geklaag en wat de last of bijwerking is, waar men last van heeft / had. Of ze overtoepen elkaar met de ernst van de kanker / de bijwerking / etc. Ik houd er niet van om zo meegetroken te worden in anders negativiteit. Dus ga af op feiten en je kundige professional.
• Vraag iemand die dicht bij je staat de communicatie te verzorgen. Iedereen die je kent, zal je appen, bellen, mailen, voicemessages sturen etc. Terwijl jij waarschijnlijk het liefst liefde en aandacht geeft aan je gezin. Ik was te druk met beantwoorden van al die (goedbedoelde!) berichten. Achteraf gezien heb ik spijt dat ik dat stukje niet uit handen heb gegeven. Je kan bijv prima aan 1 iemand alles vertellen die het dan in een appgroep gooit waar jij niet in zit. Veel rustiger.