Een Heftige Periode, Monique’s Strijd Tegen Borstkanker

Terwijl ik genoot van een leven vol dromen en plannen en ik juist dacht dat ik mijn leven op orde had wist ik niet dat er een heftige periode op mij zat te wachten. Mijn leven veranderde toen ik op mijn 41ste de diagnose borstkanker kreeg. De diagnose sloeg als een bom in en mijn wereld stortte neer. Ik dacht aan de dood en dat mijn tijd voorbij was.

Wie ben ik?

Mijn naam is Monique Kromokario gehuwd met Atmowiredjo David. Ik ben moeder van drie prachtige dochters m.n. Mary-Jean, Marilyn en Daphny en stiefmoeder van 2 zonen m.n. Marc en Joey. Ik ben ambtenaar op het Ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting en heb er al 21 dienstjaren. Daarnaast ben ik student van de Hogere Beroepsopleiding Bestuurskunde en Overheidsmanagement en zit in het laatste jaar. Als hobby heb ik: boekenlezen, mij bezighouden met potplanten en sta graag in de keuken om heerlijke gerechten klaar te maken.

Hoe begon het?

In april 2019 begon ik last te krijgen van hoofdpijn. Ik dacht aan migraine, omdat ik indertijd hiervan last had dus dacht niet aan iets ernstig. Zodra de hoofdpijn terug kwam nam ik een paracof in en ging de hoofdpijn over. En zo ging het dagelijks. Ik dacht aan vermoeidheid en weinig rust door mijn hectisch leven. De zorg hebben voor het gezin, daarnaast werken van 7.00u tot 15.00u en 3 tot 4 keer in de week in de middag van 17.00u tot 20.00 u college volgen is een zware combinatie. Daar ik een doel voor ogen heb, blijf ik mij inzetten en mijn uiterste best doen om het gewenste te bereiken. 

De ontdekking

In juni 2019 kreeg ik pijnen in mijn linkerborst. Het voelde warm aan met trekkende pijnen en kreeg ik af en toe koorts. Omdat ik een paar maanden ervoor gestopt was met het geven van borstvoeding dacht ik dat het te maken had met ontstoken melkklieren (borstontsteking). Op 4 juli 2019 ontdekte ik bij het masseren van de borsten een klier/knobbeltje in mijn linker oksel. Ik dacht dat het een vetklier was en vanzelf zou verdwijnen. In september 2019 ontdekte ik een tweede klier. Eind november ben ik, op aandringen van studiegenoten, naar de huisdokter geweest. De huisdokter heeft mij gelijk doorverwezen voor een mammogram.

Het onderzoek

Voor het mammogram moest ik een afspraak maken en dat kon pas op 27 december 2019 gebeuren. Door tussenkomst van een vriendin kon de afspraak verschoven worden naar 04 november 2019. Na het maken van het mammogram werd er gelijk daarna punctie verricht. Het onderzoek was pijnlijk, maar ik was moedig om het vol te houden. Punctie is een onderzoek waarbij de radioloog middels een lange holle naald cellen weg neemt. Deze wordt naar het PA-lab gestuurd voor verder onderzoek door de Patholoog-Anatoom.

Het resultaat

Op 24 december kreeg ik het resultaat van het onderzoek. Ik ging alleen naar de huisdokter om het resultaat af te geven en om te horen wat het is. Van hem kreeg ik officieel te horen dat het om een kwaadaardige tumor gaat, dus borstkanker. Ik was op dat moment heel stil. Mijn gedachten gingen naar mijn gezin, mijn kinderen. Ik dacht gelijk aan de dood. Zoveel vragen kwamen in mij op. Wat staat mij te wachten? Welke opties zijn er om mij te behandelen? Hoelang heb ik nog te leven? Hoe groot is mijn overlevingskans? Het was niet makkelijk voor mij op dat moment bij de huisdokter. Kanker is niet gewoon ziek zijn en dat het weer gauw over gaat. Ik liet tranen vallen, maar de bemoedigende woorden van de dokter hebben mij tot rust gebracht. Ik werd verwezen naar de chirurg.

De behandelingen 

Ik ben in de eerste week van januari 2021 bij de chirurg Drs. Burke van het St. Vincentius ziekenhuis geweest en kreeg ook te horen dat het om een kwaadaardig tumor gaat. Voordat ik werd geopereerd moest er onderzocht worden als er uitzaaiingen zijn. Ik ben doorverwezen voor een CT-scan en naar een Oncoloog. Ik heb gekozen voor de Oncoloog Dr. Dams van het Diakonessen huis. Met de oncoloog had ik een uitgebreid gesprek over de behandelingen en ook door haar ben ik met spoed doorverwezen voor echo’s. Gelukkig waren mijn overlevingskansen groot en konden de specialisten mij geruststellen dat de kanker goed te behandelen is. Na de gesprekken met de specialisten te hebben gevoerd heb ik 2 weken voor de operatie mijn wederhelft en de kinderen, mijn familie en schoonfamilie op de hoogte gesteld van de diagnose.

Het behandelingstraject was heel zwaar en bestond uit:

1. Lumpectomie: een borstsparende operatie op 18 februari 2020 in het RK-ziekenhuis;
2. Chemotherapie periode 15 april 2020 t/m 23 september 2021: 16 cytostaticakuren, 4 x AC (Adriamycine en Cyclofosfamide) kreeg ik om de 3 weken en 12 x Paclitaxel kreeg ik elke week;
3. Radiotherapie: 21 behandelingen met radioactieve stralen (bestralingen) in de periode oktober 2020 t/m november 2020.

Ik kreeg goede begeleiding in de 3 ziekenhuizen, het St. Vincentius Ziekenhuis, het Diakonessenhuis en het Academisch Ziekenhuis. Vooral tijdens mijn chemoperiode. De begeleiding door het oncologisch team was top. Deze periode was het zwaarst voor mij. Ik kreeg bijwerkingen z.a. smaak en reuk verlies en haaruitval die heel pijnlijk was. Ik was genoodzaakt mijn haar af te scheren, waardoor ik kaal was en mijn hoofd moest bedekken met pruiken en hoofddoeken. Door de sterke kuren mocht ik niet knuffelen met mijn dochter van toen pas 2 jaar oud, omdat de medicamenten uitgescheiden worden via lichaamsvocht en gevaarlijk kan zijn voor haar, mijn huisgenoten en anderen in mijn omgeving. Daarom kreeg ik tijdens het intakegesprek met de verpleegkundige van het oncologisch team de nodige instructies.

Na alle 3 behandelingen mocht ik beginnen met hormoontherapie en dat is het innemen van Tamoxifen voor de duur van 10 jaar, omdat ik een hormoongevoelige kanker heb.

De invloed van borstkanker op mij

Als overlevende van borstkanker heb ik de mogelijkheid van de dood onder ogen gezien. Door de diagnose stond mijn wereld op zijn kop, maar desondanks lukte het mij om positief te blijven. Ik bad tot de almachtige voor kracht en genezing. Mijn hoop en geloof dat ik de strijd aan kon en het kon overleven was sterk. Ik putte kracht uit mijn gezin, mijn werk en studie. Door de behandelingen was ik in die tijd niet de vrouw/ moeder die ik normaal gesproken was, maar ik bleef klaar staan voor mijn gezin. Ik maakte het eten klaar op gevoel, omdat de chemo invloed had op mijn reuk en smaak. Ik bleef deelnemen aan colleges (online) en kon ook tentamens afleggen. Voor mij was het een bezigheid en kon ik mijn hersenen blijven trainen. Door de behandeling kun je geheugen-, reactie- en concentratieproblemen (chemobrein) krijgen. Ik was sterk om vaak zelf te gaan voor de behandelingen. Om mijn weerstand tijdens chemo te verbeteren begon ik op mijn voeding te letten. Ik at gezonder dan voor de diagnose, ik probeerde genoeg te slapen en regelmatig te bewegen. Mijn voeding bestond dagelijks uit groenten (broccoli, wortelen en andere groente soorten) en fruit (watermeloen, ananas, sinaasappelen, tomaten etc.).

Nu 10 maanden na mijn laatste behandeling kan ik aangeven dat na chemotherapie er klachten zijn gebleven z.a. vermoeidheid, vervroegde overgang. Mijn slaap- en werkgewoonten zijn ook veranderd.

De strijd was lang en hard, maar ik ben er sterker uit gekomen. Ik ben de almachtige dankbaar dat hij mijn gebeden heeft verhoord en mij de kracht heeft gegeven om alles te kunnen doorstaan. Ik kreeg de liefde en ondersteuning van mijn gezin, familie, schoonfamilie, vrienden en collega’s. Sedert januari 2021 ben ik weer begonnen met werken en het gaat nog steeds goed. De ziekte heeft mij geleerd om naar mijn intuïtie te luisteren, om mijn innerlijke kompas te volgen. Ik probeer het beste uit het leven te halen en blijf mijn dromen najagen.

Ik heb mijn verhaal verteld om mijn ervaring met anderen te delen, het taboe op borstkanker te helpen verbreken, en ook om anderen te inspireren en motiveren dat hoe zwaar of donker de situatie is/ lijkt, geef nooit op! Keep praying.

Mijn advies i.v.m. borstkankermaand

Borstkanker is een moeilijke ziekte om te bestrijden. Het komt zowel bij vrouwen als mannen voor. Elke vrouw moet de feiten kennen. En het feit is dat als het om borstkanker gaat, elke vrouw risico loopt. De ziekte kijkt niet naar je uiterlijk, etniciteit, leeftijd, status, als je hebt gezondigd of niet etc. Kanker discrimineert niet!

Laat je regelmatig onderzoeken naar borstkanker. Hoe eerder de ziekte wordt ontdekt, hoe eerder gestart kan worden met de behandelingen en zijn de overlevingskansen groter.

Ik bemoedig alle vrouwen die er nog steeds middenin zitten, die dit gevecht nog moeten vechten, dat je het kunt doen, stap voor stap kun je erdoorheen komen. Wees geduldig en geef niet op. Je staat er niet alleen voor. Praat met de specialisten of zorgverleners over de angsten, onzekerheid etc. Maak contact met lotgenoten, want het kan ook een positief effect hebben. Geef jezelf de tijd om overeind te komen. Iedereen heeft een eigen manier van omgaan met kanker, doe het op jouw eigen manier. Bid, wees geduldig, wees positief ingesteld, geloof, heb hoop en geef niet op. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.